ဗုံေတြကိုထုႏွက္ၾကေပါ ့
ႏွဲကိုေခ်ာေအာင္မွဳတ္ၾကေပါ ့။
အလို-
ၿမိဳ ့ေတာ္ရဲ ့လမ္းမေတြ
ခန္းေျခာက္ေနပါလား။
ေမာင္သင္းခိုင္ေနမွေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
ေမာင္စိမ္းနီေနမွေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
ေမာင္ေသြးသစ္ေနမွေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
ေမာင္ေအာင္ပြင့္ေနမွေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
ေမာင္သိန္းေဇာ္ေနမွေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
ကိုနီလုံဦး
ကိုေအာင္ဇင္မင္း
ဆရာမုံရြာေအာင္ရွင္တို ့
ေနမွေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
အေဝးက
က်ေနာ့္ေနာင္ေတာ္ေတြ
ၿပီးေတာ့
ညီေတာ္ေတြကိုလည္းပဲေပါ ့
က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္။
မိုဃ္းေဇာ္ႀကီးေနေကာင္းရဲ ့လား
မင္းရဲ ့အစိမ္းေရာင္စႀကၤ ံမ်ား
ဖတ္ရင္းကလြမ္းရတယ္ကြာ။
လူအိမ္နဲ ့ၿဖိဳးထိန္
ဘာၿငိၾကတာတုံး
ၿဖိဳးထိန္ကလည္းၿဖိဳးထိန္
လူအိမ္ကလည္းလူအိမ္ထင္ပါရဲ ့။
ၾကည္ေဇာ္ေအးေရ
သတိထား
ကိုၿဖိဳးထိန္ႀကီးေသနတ္တကားကား။
ၾကည့္ပါလား
ကဗ်ာဆရာေတြပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္တာ
သူေဝဖန္ေနျပန္ၿပီ။
ၾကည့္ဦးကြာ
ကဗ်ာဆရာေတြသစ္ပင္စိုက္တာလည္း
သူရွဳတ္ခ်ေနျပန္ေရာ။
ေရာ္-ဒီလူႀကီးတယ္ခက္ပါလား
ေခတ္ႀကီးက
တေယာမထိုးရလို ့
အမိန္ ့ထုတ္ထားတဲ့ေခတ္ႀကီးေလ။
ငါတို ့က
ကဗ်ာဆရာေတြက
တေယာမထိုးရဆိုတဲ့ေခတ္ထဲမွာ
ႏွဲမွဳတ္က်င့္ေနၾကတာပါ။
တေယာမထိုးရလို ့
ငါတို ့
ႏွဲမွဳတ္ေနၾကတာမဟုတ္လား။
ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါကြာ
ငါတို ့ရဲ ့ကိုၿဖိဳးထိန္ခမ်ာ
တစ္မ်ိဳးစိုးရိမ္တာေနမွာ။
မစိုးရိမ္ပါနဲ ့ဗ်ာ
ႏွဲေခ်ာေတာ့ တေယာ လို ့ဆိုသမို ့လား
ကိုၿဖိဳးထိန္။
ခင္ဗ်ား
ကေလးေတြႏွဲမွဳတ္ေနတာ
ဝင္မရွဳပ္ပါနဲ ့။
ခင္ဗ်ားလက္ထဲကတေယာ
ဘယ္သူရိုက္ခ်ိဳးထားသလဲ။
ခင္ဗ်ားရဲ ့ဘိုးတံကေလး
ဘယ္သူနင္းေခ်သြားသလဲ။
ကိုၿဖိဳးထိန္ရယ္
ခင္ဗ်ားစဥ္စား
ေနေကာေကာင္းရဲ ့လား
က်ေနာ္စိုးရိမ္တယ္။
ဗုံေတြကိုထုႏွက္ၾကေပါ ့
ႏွဲကိုေခ်ာေအာင္မွဳတ္ၾကေပါ ့။
အေဝးကက်ေနာ့္ေနာင္ေတာ္
ညီေတာ္အားလုံး
က်ေနာ္စိုးရိမ္တယ္။
မင္းထက္ေမာင္ေရ-
လေရာင္နည္းနည္းရွိရင္
တို နည္းနည္းလမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရမယ္။
မင္းတို ့လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ေတြ
ငါေထာက္ခံပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာေတြ
သစ္ပင္လည္းစိုက္ပါ
ပန္းခ်ီျပပြဲလည္းလုပ္ပါ။
ကဗ်ာဆရာေတြ
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးလည္း
လုပ္ပါ
ကဗ်ာေလာကသန္ ့စင္ေရးလည္း
လုပ္ပါ။
ကဗ်ာဆရာေတြ
ကဗ်ာျပပြဲေတြလည္းလုပ္ပါ။
ကဗ်ာဆရာေတြ
ေဝဒနာျပပြဲေတြလည္းလုပ္ပါ။
ဒီမွာ ႏိုင္သစ္နီရဲ ့
“ကဗ်ာဆရာေတြ
ဒီအလုပ္ေတြလုပ္ေနတာ
ဒိထက္ပိုေလးနက္က်ယ္ျပန္ ့တဲ့
အဓိပၸာယ္ရွိႏိုင္ပါတယ္”
မင္းလည္းၾကားမွာပါ
တို ့ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္
သူ မင္းတို ့ကိုနားလည္တယ္။
ကိုရဲႀကီး(သစၥာနီ)
သူ မင္းတို ့ကိုနားလည္တယ္။
ေမာင္ရန္ပိုင္
ေမာင္လင္းရိပ္
စိတ္မပူနဲ ့
မင္းတို ့ဘက္မွာသူတို ့ရွိတယ္။
ဟိုတုန္းက
ဆရာမင္းလွညြန္ ့ၾကဴး
ေရးဖူးတာအမွတ္ရရဲ ့။
“အတိတ္၊ပစၥဳပၸန္၊အနာဂတ္
ညွပ္သုံးညွပ္ၾကား
ကင္ေသာငါးကဲ့သို ့” တဲ့။
တို ့အျဖစ္ကေတာ့
ဖက္ဆစ္ရဲ႕ေဘး
ႀကံ့ဖြတ္ေဘး
နာဂစ္-ဂီရိမုန္တိုင္ေဘး
ေဘးသုံးေဘးၾကား
ေရနည္းငါး ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ႏြယ္စိမ္းေဝ
တို ့ခရီးမဆုံးေသးဘူး
က်န္ရစ္သူလည္းက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။
ငါ ့ညီ သန္းျမင့္ေအာင္
သူေနရစ္ခဲ့ၿပီ။
သူ ကြယ္လြန္ၿပီ
ေသသည္ဆိုျငား
သူကားေတာက္ပဆဲပါလား။
က်န္းမာေရးေတာ့ဂရုစိုက္ၾကပါ
ရာမ်ိဴးတို ့
ပိုင္တို ့ေရ။
ဆရာဒဂုန္တာရာတို ့
ဆရာပါရဂူတို ့ကိုေတာ့ငါမပူဘူး
သူတို ့ကက်န္းမာတယ္။
မက်န္းမာတာက
ငါ ့ကဗ်ာဆရာေတြပါ။
ဝိုင္ခ်ိဳ
မင္းကိုယ္မင္းတည္ေဆာက္ပါ။
မင္းတို ့
ေအာင္ရင္ၿငိမ္းတို ့
တိုးေႏွာင္မိုးတို ့အတြက္
ငါစိတ္မခ်ဘူး။
မင္းတို ့ဟာ
ကဗ်ာဆရာေကာင္းေတြပါ
ေခတ္ကိုနားလည္ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ
မင္းတို ့ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ
မင္းတို ့သိပါတယ္။
ေအးကြာ သိရင္
နည္းနည္းေလွ်ာ့ေသာက္ၾကကြာ။
ကိုေဇယ်ာလင္း
ကိုၿငိဏ္းေဝ
ကိုေမာင္ေမာင္ေဇယ်
ျငင္းခုန္ျခင္းေတြကိုလည္း
ေအာင္ေဝးက
သတိရပါရဲ ့။
ေစတ
ဘုန္းသက္ပိုင္
လက်္ာဝင္း
စသျဖင့္
“ဒီေန ့ဟာအစျဖစ္တယ္”ဆိုတဲ့
ေမာင္တင္သစ္ကိုလည္း
သတိရပါရဲ ့။
ကပ္ဖ္ကာ (သို ့မဟုတ္) ေရခဲပင္လယ္ လို ့
ၾကားဖူးပါရဲ ့။
ျမန္မာကဗ်ာဆရာေတြကေတာ့
လိွဳင္းထန္တဲ့ပင္လယ္
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား
ကိုစိုးျမင့္သိန္းရယ္။
ပန္းဆိုးတန္းမွာ
လြမ္းမိုးသန္းေနတုန္းလား။
လြမ္းေရးခ်ဳိ
ဝမ္းေရးပို
ေခတ္ကိုျဖတ္သန္းေနတုန္းလား။
မႏၱေလးက
ကိုပိုင္စိုးေဝႀကီးနဲ ့တကြ
ေမာင္နီဦး
ေနမ်ိဳး
ေမာက္ေႏြထက္
ဒါ ့အျပင္
ခ်စ္ရတဲ့ညီေတြကိုလည္း
အစ္ကိုသတိရပါတယ္။
စံညိမ္းဦး
ခင္ေဇာ္ျမင့္
ထက္တည္ျမင့္
ငါ ့ရဲ ့တမာပြင့္ေတြ။
ႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္
ထင္းရွဴးလြင္ျပင္က
ငါ ့ေနၾကာပြင့္။
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဟာ ပ်ဥ္းမနား
ပ်ဥ္းမနားက
အစိမ္းေရာင္ႏွင္းေတြ
ငါသတိရေနတယ္။
အိုေအာင္ေရ-
ေမာင္ရွင္ေစာေရ-
လွဳိင္းထက္ေရ-
မ်ိဳးေတဇာေမာင္ေရ-
ဗုံေတြကိုထုႏွက္ၾကေပါ ့
ႏွဲကိုေခ်ာေအာင္မွဳတ္ၾကေပါ ့။
မုံရြာက
ေတာင္ငူက
မင္းေဆြႏွစ္ အစ
ေအာင္ခိုင္ျမတ္ အဆုံး
အားလုံးဟာပန္းတစ္ကုံး။
ရဲေဘာ္တို ့ေရ-
ရန္သူကိုမိတ္ေဆြဖြဲ ့တာမဟုတ္
ရန္သူကိုမိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္လုပ္။
ေခတ္ကို
မာယာပါပါ ကဗ်ာထဲထည့္။
အခန္ ့မသင့္တဲ့အခါ
ေခတ္ကိုကဗ်ာထဲထည့္တဲ့ကဗ်ာဆရာ
ေခတ္ကသူ ့ကိုေထာင္ထဲထည့္တာလည္း
ႀကံဳရပါရဲ ့။
အခုေတာ့
ကိုေစာေဝအိမ္ျပန္ေရာက္ပါၿပီ။
ကဗ်ာဆရာေဇာ္သက္ေထြး
ေတာင္ႀကီးေထာင္ထဲမွာ။
ဘေလာ့ဂ္ဂါကဗ်ာဆရာေနဘုန္းလတ္
ဘားအံေထာင္ထဲမွာ။
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ ့ေပးဆပ္မွဳ
ျပည္သူကဂုဏ္ျပဳမယ္။
ကိုဇာဂနာေရ-
အားတင္းထား
လြမ္းတဲ့အခါ ကဗ်ာေတြေရးပါလား။
မင္းကိုႏိုင္ေရ-
ေခါင္းေမာ့ထား
နာၾကည္းတဲ့အခါ ကဗ်ာေတြေရးပါလား။
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
ကဗ်ာဟာ
အလင္းေရာင္ပါ။
တာရာမင္းေဝေရ-
နီကိုရဲေရ-
ကဗ်ာရြတ္သံေတြမၾကားဘူးလား။
ကိုၿငိမ္းသစ္ကဗ်ာရြတ္ေနတယ္
ၾကည္ေမာင္သန္းကဗ်ာရြတ္ေနတယ္
ေဟာသမွာ
မျဖဴျဖဴသင္းတို ့ရဲ ့
ေတာင္ဒဂံု HIV ေဂဟာမွာ။
လူမွဳေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ
ကဗ်ာဆရာေတြပါရမယ္။
အျဖဴေရာင္သက္တံမွာ
ကဗ်ာဆရာေတြပါခဲ့တယ္။
ပရဟိတအလုပ္ေတြမွာ
ကဗ်ာဆရာေတြပါရမယ္။
နာဂစ္မွာ
ကဗ်ာဆရာေတြပါခဲ့တယ္။
ႏိုင္ငံ့အေရးမွာ
ကဗ်ာဆရာေတြပါရမယ္။
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မွာ
ေရႊဝါေရာင္မွာ
ကဗ်ာဆရာေတြပါခဲ့တယ္။
ရဲေဘာ္ႀကီးကြန္စစ္ေကာင္းတို ့
ေဝးေခါင္တို ့ကိုလည္း
အေဝးကဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါရဲ ့။
မျဖဴျဖဴသင္းကိုကူညီတာဟာ
ေခတ္ႀကီးကိုကူညီတာပါပဲ။
ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့လူေတြကိုကယ္တင္တာဟာ
ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့တိုင္းျပည္ကိုကယ္္တင္တာပါပဲ။
ဗုံေတြကိုထုႏွက္ၾကေပါ ့
ႏွဲကိုေခ်ာေအာင္မွဳတ္ၾကေပါ ့။
ငါ ့ညီတို ့
မိုးေဝးတို ့
ကိုေရြးတို ့
ဝင္းျမင့္တို ့
အဆင္ေျပၾကရဲ ့လားကြာ။
စိုင္းဝင္းျမင့္
ဟိန္းျမတ္ေဇာ္
ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ
ေမာင္ဖီလာ
ေနေကာင္းၾကရဲ ့လားကြာ။
ခရမ္းျပာထက္လူေရ-
အထက္လူႀကီးေတြကစၿပီး
ေအာက္လူငယ္ေတြအထိ။
ကိုခ်စ္ဝင္းေမာင္ေရ-
မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းနဲ ့
မ်ိဳးဆက္သစ္ေပါ ့ဗ်ာ။
ကိုစန္းဦးတို ့
ၾကြက္နီတို ့ကိုလည္း
က်ေနာ္သတိရပါတယ္။
တို ့အစ္ကို ေမာင္နီမြန္တို ့
ကိုညြန္ ့သစ္တို ့ကေန
ေအာင္ပိုင္စိုးတို ့
ညီမင္းညိဳတို ့အထိ။
ငါ ့ညီတို ့ေရ-
စစ္ရွံဳးတဲ့စစ္သား
သူမႏိုင္ေသးတဲ့စစ္ပြဲကိုသတိရသလို
အစ္ကို
မင္းတို ့ကိုအၿမဲသတိရတယ္။
တစ္ေန ့
တို ့အႏိုင္ရရမွာေပါ ့။
တို ့ေရွ ့မွာ
ေအာင္ပြဲရွိတယ္။
ျပည္သူနဲ ့အတူ
တို ့ေအာင္ပြဲယူမယ္။
တို ့ဆရာဒဂုန္တာရာ
တို ့နဲ ့အတူရွိတယ္။
ကြယ္လြန္ေလၿပီးေသာပန္းပြင့္မ်ား
ေမာင္ေလးေအာင္
ေဖာ္ေဝး
ေဇာ္(ပ်ဥ္မနား)
ေျမခ်စ္သူ
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ငါတို ့နဲ ့အတူရွိတယ္။
ကိုေအာင္ခ်ိမ့္ေရ-
အစ္ကိုေရ-
က်ေနာ့္ညီေတြကိုဂရုစိုက္ပါဗ်ာ။
ျမင့္မိုးေအာင္တို ့
ဦးလွဳိင္(သုခမိန္လိွဳင္)တို ့ကိုလည္း
က်ေနာ္ကသတိရပါေၾကာင္း။
ေမာင္သာခ်ိဳ
ယမုံ
ေနစိမ့္
ခ်စ္တိုးႏြယ္တို ့ကလည္း
က်ေနာ့္ကိုသတိရမယ္ထင္ပါေၾကာင္း။
မိတ္ေဆြႀကီးကိုေဒါင္း
က်န္းခ့ံသာလို ့မာပါစ။
သမိုင္းဆရာ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္
ကဗ်ာဆရာလုပ္ႏိုင္တယ္။
ျပည္သူခ်စ္ရင္
ကမၸည္းတင္မယ္။
ဆရာေမာင္သာႏိုး
ဆရာကိုေလး(အင္းဝဂုဏ္ရည္)
ဧရာဝတီမွဒုဌဝတီ။
ေသခ်ာသည္
မနက္ျဖန္
ဒဏ္ရာတို ့က်က္မည္။
တစ္ခ်ိန္မွာ
နရသိန္တံခါးပြင့္မည္။
တစ္ေန ့ေသာ္
ျပည္ေတာ္ဝင္ခန္းေရာက္မည္။
ကဗ်ာဆရာအေပါင္းတို ့-
ျမင္းခြာေျဖာင္းေျဖာင္း
ဖုန္ေထာင္းေထာင္းနဲ ့
စစ္ေမာင္းဟည္းျမည္
တပ္ႀကီးခ်ီေလာ့။
ကဗ်ာဆရာအေပါင္းတို ့-
သံလြင္ စစ္ေတာင္း
ေပါင္းေလာင္းအစုံ
ျမစ္ေၾကာင္းဟုန္ဟုန္
စီးၾကကုန္ေလာ့။
အို-ရန္ကုန္
ရင္ေတြက
ဗံုလိုခုန္တယ္။
ယုံၾကည္တယ္ဆိုရင္
တေယာသံၾကားမယ္။
ဗံုေတြကိုထုႏွက္ၾကေပါ ့
ႏွဲကိုေခ်ာေအာင္မွဳတ္ၾကေပါ ့။
ရဲေဘာ္တို ့ေရ-
လြမ္းၾကေပါ ့။ ။
ေအာင္ေဝး
(ဒီဇင္ဘာ၊ ၇၊ ၂ဝ၁ဝ)
No comments:
Post a Comment